First 4 weeks

Hiii everybody !

Na een maand weg te zijn heb ik toch besloten te gaan schrijven en een blog bij te gaan houden. Dit maakt het voor mij makkelijker niet iedereen het zelfde verhaal te vertellen, al doe ik dat graag haha. En daarnaast voor als ik terug ben is het leuk om er iets aan over te houden.

Ik heb in de afgelopen 4 weken al zo onwijs veel mee gemaakt dat het teveel is om hier allemaal op te schrijven. Toen ik aan kwam in Lima was het 's avonds laat, heb een taxi genomen richting het hostel en ben lekker gaan pitten. Eenmaal in het hostel, the house project, opgericht door jongeren, was iedereen nog wakker. Direct leuk om alleen maar internationalen om je heen te hebben. Vanaf dag 1 ben ik om gegaan met een Peruviaans frans meisje, wonend in Montpellier frankrijk, maar haar ouders hier in Peru. Ze heeft me alllllesssss verteld over Lima. De goede en de 'slechte' dingen. What to do and what not to do. Na 1 week wist ik al zo onwijs veel over Lima dat ik het iedereen kon uitleggen. Lima bestaat uit ongeveer 40 districten / buurten. Waarvan er 4 maar echt 'veilig' zijn. Zoals Alexandra mij vertelde: Miraflores, San Isidro, Miraflores and La Molina zijn veilig. Dan zijn er nog een stuk of 25 waar je gewoon beter niet kan komen, als je niet beroofd wil worden. En de rest moet je niet 1 voet willen zetten want daar ga je dood. Zo heb ik iedere week verhalen gehoord, van hoe leuk en gevaarlijk het hier wel niet is. Zoals je in Nederland de deur uit loopt zonder bijwijze van na te denken. Moet je hier in Peru, en vooral in Lima, bij alles wat je doet nadenken. In het begin is dat best slopend. Waar heb ik mn geld, verstandig om mn Iphone thuis te laten, kan ik wel een korte broek aan of toch beter een lange broek, zal ik een sjaal om me kop binden zodat ze mn blonde haar niet zien. Na een tijdje wend het en weetje wat je wel en niet kan doen. Het hostel waar ik de meeste tijd heb doorgebracht is in Miraflores, wat gewoon vergelijkbaar is met grote steden in Europa. Het is onwijs druk op de straten en blond is vreemd voor ze. Kinderen kijken je aan alsof je van een andere planeet komt. Na een aantal dagen zijn we naar een ander district gegaan. Barranco. Onwijs mooi, alle huizen zijn gekleurd, zoals je dat ook op fotos kunt zien. Na een tijdje lopen door het centrum zei Alexandra plotseling stop, deze weg steken we niet over ! Wat ik totaal niet begreep want het was een weg zoals je deze normaal in Nederland ook oversteekt. In lima moet je goed weten waar je wel en niet kunt komen, en zo was dat in dit gebied dus ook. Aan de andere kant van de weg is het gevaarlijk, dus daar kom je dan ook niet en dat moet je ook niet willen.........

Zoals blank de macht had vroeger over de zwarten, zo is dat hier voor de witten over de donkere Peruanen. Donkere peruanen werken voor de blanke Peruanen. Het gemiddelde inkomen is 600 soles, wat ongeveer gelijk staat aan 180€ per maand. Kun je na gaan als je dus met een iphone op zak loopt. Dit is voor hun bijna 4 maanden salaris. Alexandra uit Frankrijk heeft me voorgesteld direct in het begin al aan haar Broer en zijn vrouw en de rest van haar familie die hier in Peru wonen. Ze zijn allemaal van duits bloed haha dus ze zien er totaal niet peruaans uit. Zij hebben allemaal peruanen voor hun werken. Zo werkt Maru, een onwijs lieve vrouw, bij hun in huis. Ze kookt, doet de was en maakt schoon. Totaal anders dan we zelf gewend zijn en zo zie je duidelijk het verschil tussen arm en rijk.
Zodra je de goeie rijke districten uit gaat, kom je in de ghetto en dat is ook echt onwijs onwijs arm. Huisjes van misschien 20m2 waar ze met zn 5en leven, gemaakt van riet of hout of beton.
In week 1 was er direct al 'ingebroken' in het huis van haar broer. Ze moesten met zn allen naar het politiebureau en ik was nieuwschierig naar hoe dat in zn werk gaat hier, dus ik ging mee. Wat bleek, een stel jongens uit San Juan de Lurigancho een district in de bergen in noord Lima (waar ook de castro castro gevangenis is met Joran van der Sloot) hebben hun familie en andere familie bestudeerd. Wat ze bezitten, waar alles staat in huis, hoe oud iedereen is wat voor werk iedereen doet, hoelaat ze thuis zijn etc. etc. De huisvrouw van hun is opgebeld en is verteld via de telefoon: Ik ben de neef van die en die en het systeem op de computers en de cameras zou ik vervangen, het ligt in die en die kast naast de sieraden. Mijn vader, de oom, komt het eind van de middag ophalen. Het was totaal niet waar wat die gene aan de telefoon zei natuurlijk. Maar de huisvrouw van hun werd gewoon gebrainwashed. Eind van de middag stonden ze op de stoep om de computers en cameras op te halen. Zo is dit bij nog 10 andere families gebeurd. Waarbij ze zelfs een baby hebben geprobeerd te kidnappen.
Op het politie bureau zijn alleen de agenten in uniform. De rechter loopt in dood normale kleding en tekent de nummers. Nergens hangen cameras en alles is totaaaaal anders dan in Nederland. Iedereen komt in een grote hal bij elkaar en het duurt en het duur ten het duurt. Want desnoods kan het morgen............. alles gaat langzaam hier. Iedereen in shock en het waren alleen maar blanke peruanen die bestolen waren. Uiteindelijk kwamen de daders in dezelfde hal, wat in Nederland nooooit zou gebeuren, niet gehandboeid niks, met een nummer voor hun buik. De huisvrouwen moesten aanwijzen welke van de 5 het was. Iedereen was geshockeerd, maar het was een ervaring om te zien hoe het hier in zn werk gaat. Helaas is de politie heel erg corrupt en kan het zelfsssss zo zijn dat ze samen werken met de daders, dus zelfs de politie hier kun je niet vertrouwen....

Na een aantal dagen besloten Caspar, Dan, Kiki, Kevin, Alexandra en ik naar het zuiden te gaan. We konden verblijven in een mega villa van de ouders van Alexandra. Na een 5 uur lange busrit kwamen we aan in Paracas, een beschermd gebied. Daar zijn we met de boot naar Ballestas Islands gegaan om pinguins en zeeleeuwen te zien. Onwijs mooi. Daarna een dagje aan het zwembad gelegen en toen op naar Huacachina (huacafuckingchina zoals ze het daar noemen). Daar hebben we gebuggyed en gesandboard in de woestijn. Fotos staan op mn facebook en het was onwijs vet. Wat een zandvlaktes. Na 4 dagen in het zuiden zijn we terug gegaan naar Lima.

In week 3 besloten Cas en ik naar het Noorden te gaan. 8 uur lange busrit naar Trujillo , huanchaco. Een surfgebied met mooie stranden en hoge golven. Onwijs veel internationale mensen en een super gezellig hostel. Hier hebben we de oudste ruïnes ter wereld bezocht, Chan Chan, ook zijn we bij Huaca del sol en del Noche geweest. Beide ruïnes van Inca's en de Mocha's. Indrukwekkend om te zien omdat het zo onwijs groot is. In Huanchaco zijn we 4 dagen verbleven, waarna we daarna verder naar het noorden zijn gegaanm. Mancora was de bstemming, tegen de grens van Ecuador. Onwijs warm, een toeristische trekpleister, mooie stranden, onwijs leuke mensen, leuk hostel, goed eten en leuke strand feesten. Ik kan nog uren uitwijden over wat ik heb mee gemaakt maar dan wordt het verslag wel erg lang.

Nu ben ik weer 2 dagen terug in Lima en kan ik eindelijk MORGEN in mijn kamer in een huis wat we delen met zn 8en !! Allemaal internationale studenten dus ben benieuwd. 1 Maart heb ik een spaans test en vanaf half maart beginnen dan ook mijn lessen.

Ohja, gister was het Kevins verjaardag en besloten we naar de film te gaan. El lobo de Wallstreet, Wolf of wallstreet, gesproken in Engels, Spaans ondertiteld. De prijzen hier zijn onwijs gek. Voor een shampoo betaal je 6, 7€ maar voor de bios betaal je 1,50€. Ik denk dat ik iedere week bij de film zit hahahahha

Ik heb geprobeerd alles een beetje samen te vatten van wat ik heb gedaan de afgelopen weken. Vanaf nu zal ik vaker wat schrijven.